LA FAMIGLIA FRECENTESE

      

                                                                                 
Home page
Origini e storia (XI-XVII secolo)
Il ramo di Nola
Il ramo di S. Maria Capua Vetere
I rami di Argentina, Brasile U.S.A.
Le fotografie
Le genealogie di Sarno, Amalfi, Napoli, Nola
La genealogia di S. Maria Capua Vetere
Le fonti medievali
• La bibliografia
L'Autore: le pubblicazioni
Lettere, pensieri, ricordi
Link, utiilità per la genealogia


Dal 1° agosto si può acquistare su www.phasar.net


ORIGINE E STORIA
DELLA FAMIGLIA FRECENTESE. IL RAMO DI S. MARIA CAPUA VETERE

di Roberto Frecentese


    Le origini del casato Frecentese e la sua vicenda storica sono percorse attraverso l’ausilio dei documenti a partire da Giovanni di Nocera (1017?) e nelle diramazioni dei suoi nuclei a Sarno, Amalfi, Napoli, Nola.
Da Nola è nato il ramo di S. Maria Capua Vetere agli inizi del XVIII secolo.

Nel libro sono ricostruiti per la prima volta storia, attività economiche, personaggi, parentele, legami sociali e cultuali, curiosità, genealogie (Sarno, Amalfi, Napoli, Nola, S. Maria Capua Vetere, Vallo della Lucania, Laurino, Torre Annunziata) con l’ausilio delle fonti d’archivio.

Le notizie sparse un po’ dappertutto e mai collazionate tra loro vengono presentate in un quadro storico- genealogico, grazie al quale è possibile ricavare gli intrecci tra il casato ed i territori di antica tradizione politica, economica e culturale del Regno di Napoli.

La famiglia, appartenente alla nobiltà locale di Sarno, ha vissuto un periodo di straordinario splendore tra XV e prima metà del XVI secolo, durante il quale ha partecipato attivamente alla società del tempo.

Un capitolo è stato dedicato interamente ai documenti medievali. Il volume possiede, oltre quello generale dei nomi e dei luoghi, un indice per genealogie al fine di agevolare la ricerca.


Edizioni PHASAR 2012     € 35,00  
ISBN: 978-88-6358-146-1
Proprietà letteraria riservata
© 2012 Roberto Frecentese

Il libro è disponibile anche in formato e-book


FONTI E DOCUMENTI MEDIEVALI


Si riportano alcuni documenti d'età medievale.

CDCav, IV, 4.0696, pp. 271-272.
DXCVI
A. D. 1017

+ In nomine domini anno bicesimo octabo principatus domni nostri guaimari, et secundo anno principatus domni iohanni eius filio, gloriosi principibus, mense ianuarius, quintadecima indictione. Ideoque ego prandi filius quondam ursi terra vindica, sicut mihi congruum est, mea quidem vona bolumtate ante mirandus iudex et alii subscripti testes per anc cartulam benumdedit tivi ingnelfreda congnati meo filio iohanni quartam parte de terra cum casa fravita solarata, quod abeo intus firmitate nuceria ipsa casa que dicitur da falco liotardi per ec finis: da pars orientis fine andito: de super fine casa de eredes maraldi camaliolu; sicut muro communale discernit: a pars occidentis fine media strectola: de subter fine casa iohanni frecentese, sicut inde medio muro discernit, et coniungente se ad ipso anditum priore fines; de ec vero terra cum casa fravita solarata, qualiter modo conciata et edificata est per iamdicte finis, inclita quarta parte tivi nominati ingnelfrede cum omnia sua pertinentia, et cum vice de ipso andito, unde nullam mihi, nec quarta uxori mee, nec cuiqua hominibus, vel in quavis partibus, nichilt inde restitit, aut dicimus remanere sortionem; set, sicut diximus, inclita ipsa quartam parte de iamdicta casa tivi nominati benumdedit, ac securiter et firmiter amodo et semper tu tuisque eredibus eos abendum, dominandum, possidendum, omnia exinde faciendum quod volueritis, absque omni nostra et de nostris eredibus, aut cuiqua ominibus contrarietate vel requisitione. Et pro confirmandam et staviliscendam anc nostra vindictione a presentis recepit a te qui supra auri tari boni octo in omnis deliveratione, sicut inter nos comvenit; de qua ego supradictus prandi per vona comvenientia guadia tivi iamdicto ingnelfreda dedit, et mediatorem tivi posuit iohannes filius idem iohanni bassi; et per ipsa guadia obligo me et meis filiis et eredes amodo et semper omni tempore defensems tuivi tuique eredibus inclita supradicta nostra vindictio cum omni sua pertinentia, et cum vice de ipso andito, a pars uxori mee et da omnis omines omnique partibus. Quod si taliter, ut superius legitur, illut tivi tuique eredibus non defensaberimus, et aliquit inde remobere aut contrare quesierimus; pro quavis modis vel ingenium, tunc primum omnium questio et causatio nostra et de nostris eredibus adbersus vos sit exinde tacita et bacua, et componere obligo me et meis eredibus per ipsa guadia tivi tuique biginti auri solidos constantinianos, et, sicut superius legitur, illut vobis defensemus, et questio et causatio nostra exinde tacita et bacua. Et taliter scribere rogavimus te romoaldus notarius, actum uius nuceria.
+ Ego qui supra mirandus iudex
+ Ego iohannes clericus
+ Ego ioannes.


CDCav, V, 5.0742, pp. 58-60.
DCCXLII
A. D. 1022

+ In nomine domini tricesimo quarto anno principatus domni nostri guaimari, et quarto anno principatus domni guaimari eius filio, gloriosi principibus, mense september, quinta indictione. memoratorium factu a me stefanus presbiter filius donati de barbazzanu, ubi agellum dicitur, eo quod ante bonorum hominibus et subscripti testes per bona combenientia ad tenendum et lavorandum et pastenandum insertitum et zenzale tradidit mihi guaiferius comes, filius vone memorie idem guaiferi comitis, due pecie de terris bacibe quod ipse comes abet in locum barbazzanum, ubi a suptus megaru et a lu labellu dicitur; prima pecia da suptus megaru per as finis et mensuria: a pars septemtrionis fine sua et de consortibus suis, sunt passi triginta septem: a pars occidentis iterum fine sua et de consortibus suis, et inde sunt passi decem et octo: a pars meridie fine rebus sancte marie pestane, sunt passi triginta sex: a pas orientis fine sua et de consortibus, et inde sunt passi viginti octo. Alia pecia da lubellum per as finis: a pars septemtrionis fine bia que pergit ad sanctum archangelum, sunt passi ...... septem: a pars occidentis fine sua et de consortibus suis et inde sunt passi hoctuaginta duo: a pars meridie fine sua, et inde sunt passi decem et septem: a pars orientis fine sua, et de consortibus suis et coniungentes se ad ipsa fine priora sunt passi hoctuaginta hocto, totum ad iusto pasu homini mensuratum.
Iste supradicte ambe pecie, qualiter in sortione ebenire debuit da ipsi consortibus suis, per supradicte finis et mensurie inclitum illut mihi ipse comes tradidit, cum omnia intro se habentibus, et cum bice de vie sue, ad pastenandum insirtitu et zenzale ad insitandum, tali hordine, ut amodo et usque tredecim anni ad meam et de meis eredibus sint potestatem eos tenendum et dominandum, et fobee et omnis nostre utilitatis iusta ratione ibidem faciamus, et tota ipsa rebus pastenemus et insitemus ibidem inserte et zenzale, et tota ipsa rebus laboremus et cultemus et operemus de super et de supter, ut bene paread lavorata, et amodo et usque tredecim anni quante inserte et zenzale ibidem collexerimus, totum nostre sint potestatis, et nullam sortionem inde demus ad ipsum comes vel ad eius eredes: preter, de quo ibidem seminaverimus, demus inde ad missum ipsius comitis iusto terraticum secundum consuetudine de ipso loco, et iam in antea ipsa rebus tenere et lavorare voluerimus eos tenendum et dominandum, et fobee iusta ratione ibidem faciamus, lavoremus et cultemus de super et de subter, sicut locus ipse meruerit, ut proficiant et non dispereant; et da ipsi tredecim anni in antea quante inserte et zenzale ibidem collexerimus, nos ipse seccemus ad domus nostra et faciamus ego vel meos heredes scire ipsum comes, ut dirigat ibidem missum suum pro recipiendum ipse inserte et zenzale, et dividamus per medietatem: missum ipsius tollat eos medietatem et nos medietatem, et ipsum missum, quando ibidem dixererit ad recipiendum ipsa medietate, nos illum nutriemus secundum nostram possibilitatem; et de quod amodo et semper ibidem seminaverimus, demus in terraticum secundum consuetudinem de ipso locum; ad completi autem ipsi tredecim anni habeamus in tota ipsa rebus per supradicte finis et mensuriis totum bonum pastenatum, et surtum, et operatu, et cultatum, sicut de tantos annos locus ipse meruerit; et quale tempore da ipsi tredecim anni in antea ipsa rebus tenere et lavorare non voluerimus, aut non potuerimus, inclita ipsa rebus lavorata et cultata remittamus ad suam potestate et de suis eredibus, faciendum inde omnia quod voluerint, et licead nos inde exire cum omnia causa mobilia et ire cum illut, ubi voluerimus, sine contrarietate sua et de suis eredibus. Unde in eo hordine per vona convenientia guadia mihi ipse comes dedit, et mediatorem mihi posuit cennamu filius ursi frecentese de locum barbazzano; et per ipsa obligavit se et suos eredes tali hordine, ut amodo et semper, dum ipsa rebus tenuerimus, defensare nobis nostrisque eredibus cum vice de bie sue inclita ipsa tradictio da omnes homines omnique partibus, et non illut nobis tollere aut contrare queras per nullo hordine. Quod si taliter omnia, ut superius legitur, mihi meique eredibus non adimpleberit et aliquit exinde remobere aut contrare quesierint, per ipsa guadia obligavit se et suis eredibus ad componendum mihi meique eredibus, aut cui hunc brebem iste in manu paruerit, quinquaginta auri solidos constantinos, et omnia suprascripta per imbitis eos nobis compliret, et unc brebem scripsi ego maraldus notarius actu nuceria.
+ ego guandelferi
+ ego benedictus.


CDCav, VI, 6.0887, p. 26.
DCCCLXXXVII.
A. D. 1035.

+ Summarium:
Decimo septimo anno principatus Guaimarii filii quondam Guaimarii principis, mense Ianuario, tertia Indictione.
Sic incipit textus.
Ideoque nos i sumus lando filius quondam iohanni et iaquintus filius quondam garardi, qui sumus abitator in locum, ubi ad floccanu dicitur pertinentia nucerie, de sicut nobis congruum est, vone nostre voluntatis per anc chartulam ante presentia miri iudici et alii testes benumdedimus adque ad semper abendum confirmavimus tivi rachi filio quondam iohanni frecentese abitator uius Nucerie due pecie de terris nostre quod abemus ad ermoaldum et alia, ubi ad lave dicitur etc.
Sequitur confirmatio venditionis, et una adest subscriptio testium:
+ Ego Iohannes clericus.


CDVerg, X, 985, perg. 980.

985. CARTULA VENDITIONIS.
1195 – agosto, ind. XIII, Sarno.
Gennaro Frecentese, con la partecipazione dei figli Matteo e Boninfante, nonché del nipote Giovanni, figlio del fu Furtino Frecentese, vende a Giacomo, figlio del fu Giovanni de Laura, un pezzo di terra, sito nelle pertinenze di Sarno dove si dice Corte del Papa, già tenuto in fitto perpetuo dall’acquirente, realizzando la somma di 160 tarì di moneta salernitana.
(Originale, pergamena n. 980, mm. 392x260; scrittura minuscola corsiva di transizione).


CDVerg, X, 986, perg. 981.

986. CARTULA VENDITIONIS.
1195 – agosto, ind. XIII, Sarno.
Gennaro Frecentese, con la partecipazione dei figli Matteo e Boninfante, nonché del nipote Giovanni, figlio del fu Furtino Frecentese, alla presenza del giudice Giovanni, vende a Giacomo, figlio del fu Giovanni de Laura, un pezzo di terra, sito nelle pertinenze di Sarno dove si dice Corte del Papa, già tenuto in fitto perpetuo dall’acquirente, realizzando la somma di 148 tarì di moneta salernitana.
(Originale, pergamena n. 981, mm. 368x250; scrittura minuscola corsiva di transizione).

CDVerg, XI, 1067, perg. 1058.

1067. CARTULA VENDITIONIS.
1199 – novembre, ind. III, Sarno.
I fratelli Matteo, Pietro e CrescEnzio figli del fu Pietro detto Frecentese, alla presenza del giudice Giovanni, vendono a Sarno de Angela figlio del fu Pietro de Saxa un suolo edificatorio sito nelle pertinenze del castello di Sarno, realizzando la somma di 40 tarì.
(Originale, pergamena n. 1058, mm. 334x350; scrittura minuscola di transizione).


RdPVerg., IV.

3158. 1327, giugno 11. Ind. X. - Roberto re a. 19.
Sarno.
Ferruccio Buonmatto di Sarno, pubbl. not.
Giovanni Ungaro, baiulo di Sarno, e Marino de Furno, giudice.
Nicoluccio Frecentese, f. del giudice Lando Frecentese, a nome suo e dei suoi fratelli pupilli, per pagare i debiti lasciati da suo padre e per poter effettuare la restituzione delle doti dovute a sua madre, vende al maestro Costanzo un mulino nella Foce di Sarno, per il prezzo di 8 once (CIX, 25).


RdPVerg., IV.

3788. 1379, gennaio 28. Ind. II. - Giovanna regina a. 37.
Stefano de Sirica, di Sarno, pubbl. not.
Muncello Balzarano, di Sarno, giudice annuale ivi.
Coluccio Frecentese, di Sarno, figlio del q. Pincillo Frecentese, vende a Nicola de Sirica, pure di Sarno, una terra sterile e incolta, in Sarno, dalla pate del Borgo, nel luogo detto << a lo Sabuco>>, per un’oncia, 4 tarì e 10 grana, e col patto che si corrisponda la decima alla Corte di Sarno (CIX, 29).